Op Moederdag zaten we gezellig in de tuin toen Jorik van de Cliniclowns aanbelde. Hij had een goede entree met zijn rode neus en grappige quiz over de Cliniclowns. Zo kwamen we te weten dat er maar 56 Cliniclowns zijn, dat die 101 ziekenhuizen aan doen en veel meer verzorgingscentra én dat het een betaalde baan is. Grote vraag van Jorik: “Willen jullie solliciteren om Cliniclown te worden? Je krijgt een opleiding van een half tot anderhalf jaar en een iets boven modaal salaris.”

De eerste reacties zijn serieuze overwegingen en dan de conclusie dat het niet voor ons is. Logisch want wie bedenkt zoiets op een zondagmiddag en solliciteert on the spot? Dat begreep Jorik ook wel. Maar er was meer; “Is er dan iemand die een bijdrage wil leveren?” Dat is natuurlijk slechts een kleine bijdrage, zeker vergeleken met Cliniclown worden. Het moet dan wel een terugkerend bedrag zijn, zonder einddatum. Want aan een kleine maar regelmatige bijdrage heeft Cliniclowns meer dan eenmalige grotere bijdragen.

En deze door in the face strategie werkt, want twee van de vijf mensen in de tuin tekenden voor minstens € 5,- per maand.

Waarom werkt het? Omdat je eerst iemand afwijst -je denkt het idee maar je hersens zeggen de persoon- heb je ‘iets goed te maken’. Dat kun je doen door het tweede verzoek in te willigen. Het blijkt ook beter te werken dan eerst iets kleins vragen (foot in the door techniek). Dat is te verklaren doordat je bij de door in the face techniek allebei een compromis maakt. Wat natuurlijk makkelijker is dan dat jij de enige bent die toezeggingen doet.